निघालेली माणसं... निघालेला प्रवास...

ते गाणं आठवतंय का? ज्यात सगळे लोक निघालेले असतात. हातात, डोक्यावर सामान घेऊन... आपला सनी देओलपण ट्रकमधून अमिशा पटेलला सोडायला निघालेला असतो. प्रसंग फाळणीचा आहे. सगळीकडं भगभगतं उन. पण लोकं निघालेली असतात.

हा, तेच... मुसाफिर जानेवाले...
अलीकडे हडपसरवरून निघताना हे गाणं आठवतं. कारणही तसंच. रोज सकाळी लोकांचा भलामोठा लोंढा हडपसरवरणं निघालेला असतो.
आजूबाजूला पाहिलं तर वर तसंच भगभगतं उन
अन चारी बाजूला माणसंच माणसं निघालेली असतात.

या निघायच्या वेळी बस, रिक्षा, रस्ता सगळंच गच्च असतं. कालेजची पोरं त्याच उत्साहानं बसच्या दारात लटकतात. शाळेतली त्याच गिचमिडीतनं जातात.
या सगळ्यात पुनावाल्याचे मास्कवाले स्थितप्रज्ञ गडी. आजूबाजूला इतकं काय चालतं पळतं; पण हे आपले हरणं न बघताच निघालेले असतात.

तर अशी ही गर्दी वगैरे बनून माणसं निघालेली असतात.
ड्राइव्हर वगळता येत नाही म्हणून भारी भारी फोर व्हीलरपण ड्राइव्हरसकट निघालेल्या असतात.

थोडक्यात इतके सगळे निघालेले असतात.
या निघालेल्या माणसांचंं वातावरण असं दिसतं.
गर्दीत गर्दी करत मीपण निघालेली असते.

आणि...

या निघालेल्या प्रवासात
चुकून कंटाळणाऱ्या लोकांसाठी
कचऱ्याच्या ट्रकवरचे कावळे
अखंड प्रेरणा स्रोत बनून
निघालेले असतात...